Mooi plaatjes

Zo Edo is naar de massage, tijd dus voor de log.

Gisteren hebben we ons met een taxi naar het centrum van Ubud laten rijden. Maria vond dat erg mooi. Die ervaart het hele taxigebeuren als bijzonder en leuk. Eerst hebben we geluncht bij Casa Luna, maar ook nu duurde het weer erg lang. Gelukkig was het stenen drinken wel heerlijk. Daarna zijn we naar de grote tempel gegaan. Daar wordt nu aan een crematietoren gebouwd. In de maanden juni, juli en augustus vinden er op heel Bali veel cremationceremonies plaats. Hele torens worden er dan gebouwd van bamboe. Het bouwen van zo'n toren kost wel 2 weken. Daarna worden er meerdere, al eerder begraven lichamen in gecremeerd. later wordt de als dan in zee uitgestrooid. De tempel zelf werd flink vernieuwd en uitgebreid. Het was mooi om de stonecarvers aan het werk te zien.
Inmiddels waren we in de Jl. Kajeng, de straat waar we 5 jaar geleden ons grote, blauwe schilderij kochten. Wat een leuke sfeervolle straat is dit toch. Die sfeer missen we in Villa Sonia, waar alles teveel moeite lijkt te zijn. Toen we de straat terugliepen vonden we de galerie. De schilder herkende ons meteen. Inmiddels hebben ze er en restaurantje bijgebouwd een en prive villa voor toeristen. De schilder had zijn stijl wat omgegooid; van abstract naar Balinese vrouwfiguren. Edo grapte dat hij vast verliefd was. Dit was inderdaad het geval, hij was zelfs net getrouwd. Ook nu hing er weer een schilderij waar we meteen met z'n allen op vielen en die we dus ook gekocht hebben voor boven de bank. De onderhandeling en het inpakken verliepen precies als 5jaar geleden. Moeder en oudere broer moesten de handel doen en toestemming geven. Zijn gehandicapte zus had inmiddels keren tekenen met haar voet. Vooral Noortje was daar erg van onder de indruk.
Daarna zijn we met een taxi terug gegaan en is Maria heerlijk in bad gegaan. Vervolgend gegeten bij de buren, de Swasti Ecolodge. Heerlijk biologisch eten in een super gezellig restaurant. Ook de bamboehuisjes zien er zeer aantrekkelijk uit. Daar gaan we dus zeker nar terug.

Vandaag hebben we gefiets met Bali Ecocycling. Eerst met een busje, tot groot genoegen van onze taxifan Maria, naar de Batur vulkaan. De weg er naartoe was er een om nog naar toe te gaan. 15 km aan Balinese craft en arts. Bijde vulkaan zou je vanuit het restaurant fantastisch uitzicht moeten hebben op de vulkaan en het meer, ware het niet dat alles in een dikke miste gehuld was en we dus niets zagen. Wie we ook niet zagen was witte lap. We waren ermee uit de bus gekomen en aar de wc geweest en daarna was hij kwijt. Alle prullenbakken hebbe we afgezocht. Onze gids vroeg het schoonmaakpersoneel dat nog druk bezig was of ze wat gezien hadden, maar nee. Gelukkig bleef Noortje er heel rustig onder, ze had toch nog een nieuwe witte lap. Toen Noortje na het ontbijt een tweede keer naar de wc moest viste ze hem bij Marlene uit haar shirt. Zelf vond ze het een erorm goede grap. Wij waren vooral heel blij dat hij terecht was.
Toen weer in de bus naar een toeristische stop met Balinese bomen, planten, vruchten, kruiden en koffie. Ook nu was de mangoest die de luwakkofie maakt weer in trek bij de dames. Daarna gingen we door naar de fietsen. Noortje en Maria heerlijk in een zitje achterop de mountainbike, en zo 25 km bergafwaarts. Onderweg stopjes bij een gewoon Balinees gezin. Noortje en Maria vonden de 'keueken' maar er vies en stinken naar rook. De stop bij het rijstveld waar ze zelf mochten helpen met dorsen was top. De meiden genoten en alle vrouwen genoten van hen. Wat krijgen we steeds veel complimenten. Een tweeling is hier echt iets bijzonders.
Onderweg kwamen we ook nog een auto tegen die vast was komen te zitten in een rivier. Dat leverden weer veel vragen op bij Noortje en Maria.
De afsluitende lunch was prima. Speciaal voor de meiden werd er nog extra kip saté bijgemaakt. In de bus terug vielen ze tegen elkaar aan in slaap, maar vonden dat toch niet zo prettig. We hebben we dus maar gauw op schoot genomen. Daarna allemaal in bad om de modder van het rijstveld eraf te spoelen.
Omdat we zo laat geluncht hadden hebben we bij Swasti maar een toetje gegeten. Vooral de kruidenthee van Marlene vonden Noortje en Marie erg lekker.

Morgen gaan de kinderen een Balinese vlieger maken bij Swasti en Edo en Marlene gaan ondértussen een kookklas samen doen. Het zal ze vast wel lukken, even zonder papa en mama, want ze worden deze vakantie steeds zelfstandiger.