Heilig water

Gisteren hebben we een tour gemaakt. Eerst langs de prachtige kustweg, toen naar de markt in Amlapura, waar we heerlijke banaantjes kochten. Noortje en Maria zagen er 2 mooie vossenmutsen, die hier door baby's gedragen worden, maar de marktvrouw vroeg er veel te veel voor. Maria begreep er niets van. Waarom kochten we dat nou niet? En waarom was het dan zo duur?
Daarna door naar de oude watertempel, waar we een bruidspaar uit de hoogste kaste spotten, die zich door 4 fotografen lieten fotograferen. Daarna was het tijd voor het favoriete drankje van de dames: Fanta Orange. Daar hebben we hier in Life een rem op gezet, want volgens Marlene werden ze er aardig hyper en prikkelbaar van en nu zijn ze duidelijk rustiger.
Daarna ging het tourtje door naar het Waterpaleis Tirta Ganga. Dachten we even leuk te doen voor Noortje en Maria door een gidsje te nemen, vertelde de man zo ongeveer honderd keer: Dit was het paleis van de koning, waar hij kwam om te relaxen, dit was de visvijver en dit het zwembad. Maria en Noortje vroegen steeds: Wat zegt hij nou? Later in het restaurant heeft Marlene er dan ook maar een spannend verhaal van gemaakt over de koning van Amlapura, zijn werk, zijn eten en drinken, zijn zwemmen en massage, het wassen van zijn lijf met het heilige water uit de bron in de bergcen zijn reis terug naar Amlapura met zijn paard en wagen. Dat vonden ze tenminste wel een mooi verhaal. Voor Noortje was er in het restaurant spaghetti met Parmesaanse kaas te krijgen, dar genoot ze erg van. In Life heeft ze de kaas-quesedillas ontdekt. Kortom, ze komt weer aan haar trekken wat kas betreft.
Op terugweg in de auto vielen beiden in slaap. We hebben ze lekker laten slapen op de grote bed.
Vandaag hebben we een dagje aan en in het zwembad doorgebracht. Tijdens het zwemmen worden er nu ook al kunstjes bedacht en dus grenzen verlegd. Heel leuk om te zien. Marlene wilden nog even bruin worden, want die is toch echt nog het meest wit van het hele stel en Noortje en Maria gingen met Edo binnen op hun bedden boven spelen en knutselen.
Daarna weer heerlijk geluncht met saté en nasi goreng.
Na de lunch gingen we eerst en stuk lopen over het strand, op zoek naar 'een mannetje' voor een zeiltocht met sunset later. Noortje en Maria ontdekten hoe leuk het was om van het strand af hard naar de waterlijn te rennen en dan lekker nat te worden. Bij ons huisje de zwemkleding weer aan, maar nu voor een duik in zee. Noortje stapte er zonder blikken of blozen met Edo in, Maria durfde in eerste instantie niet, maar toen ze zag hoe Noortje dobberde op de golven, wilde ze toch wel.
Om 16.30 vertrokken we met een jukung, een open, zeer smal zeilbootje, met 2 bamboe drijvers opzij en een zeiltje van rijstzakkenstof. Het vertrek was wel wat spannend, we zaten nog maar amper, of ze boot vertrok al. Noortje en Maria werden goed vastgehouden en genoten. Voor Noortje was het zo ontspannend dat er even van in slaap viel.
Na de zeiltocht nam Maria weer een douche op het strand en konden we weer eten. Natuurlijk weer saté en quesedillas, maar dit keer kregen we vooraf bij het drankje ook nog popcorn. Hun dag kon dus niet meer stuk.
Maria mist af en toe de roze wagen van thuis en Noortje praat en schrijft eindeloos over haar verjaardag. Wie er mag komen, wat ze wil hebben en wat ze gaat trakteren. Maria doet daar dan ook vrolijk aan mee. Maar behalve op hun verjaardag verheugen ze zich ook op Ubud, want daar zijn winkeltjes!